Цхьа къонах, 1а яха, дукха ламаз дара, марх1а кхабара т1ера хиннавац. Шийна ма та-а вахаш хиннав из. Иштта хинна вале а, кхелхачул т1ехьаг1а воддашехьа ялсамала кхаьчав из. Малейко хаьттад:
- Ялсамала х1ана хьожаваьв хьо?
- Хьожаваьв, хьаьша веза аз лоарх1аш хиннадаь.
- Мишта веза лоарх1аш хиннав 1а из?
- Нагахьа санна, - аьннад лоамарочо, - се виза воллашехьа а, хьаьшаца шуна хайча, аз мамогга дукха х1ама дуар, хьаьшийга виззалца х1ама даийтар духьа. 1уйранна хьаьшал хьалхе се сомаваьлча, маьже хьоа ца еш таккхалча д1ауллар со, хьаьашага из виззалца наб ейтар духьа. Нагахьа санна…
- Тоъаргда, - из къонах соцаваьв малейко, - кхы д1ахо дувца дезац. Хьожаве воаг1ача тайпара ялсамала хьожаваьв хьо.
Некий горец не отличался богобоязненностью: не молился и пост не держал. Жил он в свое удовольствие. Однако после смерти горец попал прямо в рай. Ангел его спросил:
- За что тебя определили в рай?
- За то, - ответил горец, - что я высоко чтил гостей.
- А как ты их чтил? – спросил ангел.
- К примеру, - поведал горец, - если я бывал и сыт, сев ужинать с гостем, вовсю ел больше него, чтобы тем самым дать ему возможность насытиться. Если же я просыпался раньше гостя, лежал тихо, не шелохнувшись, чтобы дать возможность гостю выспаться. Если…
- Довольно, - прервал горца ангел, - я все понял. Тебя воистину справедливо определили в рай.